یادداشت شیما بهزادفر یکی از شرکت‌کنندگان دوره‌های قبلی خودنویس را درباره تجربه‌ی خودنویسی‌شدن در این مطلب بخوانید.
«به نام خدای سیب‌های سرخ باغ
نوشتن یک یادداشت به حَد کار سختی است، برای شریک‌شدن در تجارب چندین‌ساله و خاطرات و کتاب‌های خوانده و نخوانده یک فرد؛اما شاید نتوان یک باغ زیبا با دالان‌های پاییزی‌اش را در کسری از ساعت طی کرد ولی می‌شود از تک به تک مناظر پیش رو لذت برد، شاید اینجا هم اینگونه باشد و بین این یادداشت‌های جورواجور بخشی از خاطرات نویسندگان برای شما شود، نوشتن انقدر زیبا و لذ‌ت‌بخش است که کافی است قلم و کاغذی گیر بیاورم هرکجا که باشم آنقدر جملات ریزودرشت می‌نویسم که کاغذ به خودش می‌آید و می‌بیند ای دل غافل دیگر جایی ندارد. داستان‌نوشتن و داستان‌خواندن با روزهای کودکی‌ام عجیب عجین شده‌اند، با آن روزهایی که به هوای گردش در شهر خیالاتم آن‌ها را به روی کاغذ می‌آوردم و سرمست و خرسند می‌شدم. برای من الگوی کتاب‌خواندنم «پدر» بود کسی که صندوقچه کتاب‌هایش چشم را نوازش می‌داد و این چراغ روشنی برای ذهن تاریک من بود؛ کتاب حرکت در مه نوشته آقای شهسواری بی‌شک یکی از بهترین‌های آموزش داستان‌نویسی است. مسابقات داستان‌نویسی برای من میدانی است که من را از اولین نوشته‌هایم به من باورمند ساخت و این مرا بر آن داشت که به هوای بیشتر نوشتن و بیشتر خوانده‌شدن نوشته‌هایم هرچند کم و ضعیف، در مسابقات مختلف شرکت کنم و مسابقه خودنویس یکی از آن‌ها بود که الحق از سطح مناسبی برخودار است، درمورد نحوه آشنایی‌ام با خودنویس باید بگویم که از کانال تلگرامی «میم صاد آنلاین» این آشنایی جرقه خورده است، نوشتن و نوشتن و نوشتن بهترین تمرین برای هر فردی است، البته در کنار مطالعه مفید… .»
