تنها در سامسون

کتاب تنها در سامسون نوشته ترکان قربان‌زاده داستانی واقعی است که از زندگی دختری در ترکیه می‌گوید و مخاطب را با اتفاق‌هایی که در زندگی‌اش رخ می‌دهد، همراه می‌کند.

درباره کتاب تنها در سامسون

کتاب تنها در سامسون داستان زندگی دختری ایده‌آلیست و ماجراجو است. او برای تحصیل به ترکیه سفر کرده است و زندگی خوبی در آنجا برای خودش ساخته است. اما از روزی که همخانه‌ای جدید پیدا می‌کند آرامش از زندگی او رخت برمی‌بندد و زندگی‌اش آرامشی که داشت را از دست می‌دهد. این اتفاق که با یکی از فجیع‌ترین ماجراهای خاورمیانه همزمان شده است، خواب را از چشمان او می‌گیرد… کتاب تنها در سامسون در داوری آثار رسیده به مسابقه «خودنویس» توانسته است به مرحله نهایی راه پیدا کند.

کتاب تنها در سامسون را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
علاقه‌مندان به ادبیات داستانی و داستان‌های ایرانی را به خواندن کتاب تنها در سامسون دعوت می‌کنیم.

بخشی از کتاب تنها در سامسون

عد از سه سال زندگی در استانبول، عاشق این شهر و سبک زندگی مردمش شده‌ام؛ شاید هم احیای دوبارهٔ هدفی را که در استانبول نیمه‌کاره مانده بود؛ در اینجا می‌بینم. خودم را به آب و آتش می‌زنم تا بتوانم همه‌چیز را جوری کنار هم بچینم که پازل زندگی در سامسون کامل شود. پازل سختی است برای پیدا کردن بعضی از تکّه‌ها. گویی تکّه‌هایی از وجود خودم را گم کرده‌ام؛ اما تصویر زیبایی که از پایانش در ذهنم ساخته‌ام مانع توجه‌ام به دردها می‌شود. بعد از دو سال تلاش شبانه‌روزی، بالاخره به سامسون نقل مکان می‌کنم. لذّت رسیدن به قله، لذّت فتح و پیروزی بعد از مسیری مشقت‌بار، مانند مورفینی است که تمام دردها را پنهان می‌کند.

حالا قدم گذاشته‌ام در جغرافیای تحقق آرزوهایم. شهری طولانی در امتداد دلتای دو رودخانه که به دریای سیاه می‌رسند. یک شهر بندریِ بسیار زیبا با همهٔ امکاناتی که برای یک زندگی سنتی _ مدرن لازم دارد. برای توصیفش اصطلاح بهتری نمی‌توانم پیدا کنم. بگذارید مصداقی بگویم؛ انگار در ایستگاه مترو یا تراموا منتظر ایستاده‌ای و هم‌زمان می‌توانی گلّهٔ گاو و گوسفندی را که همراه چوپانشان از کنارت رد می‌شوند؛ تماشا کنی. سرعت رشد و ترقّی در سامسون به حدّی است که گاهی اجازهٔ هماهنگ‌شدن با فرهنگ و سبک زندگی مدرن را از مردمش می‌گیرد. گاهی فکر می‌کنم اگر بعضی از این مردم اجازه داشتند؛ حتّی گاوها و گوسفندان خود را با مترو به چرا می‌بردند.

مردمی که برای صبحانه، شیر و خامه و تخم‌مرغ محلی خودشان را دارند و شام و ناهار را گاهی دراثنای چرخیدن در فروشگاه‌ها و مراکز خرید و خیابان‌ها و سواحل توریستی، در رستوران‌ها و کافه‌های مدرن می‌خورند. گویی دو خیابان طولانی، چندین روستای ساحلی را با فاصله به‌هم مرتبط کرده و حدّ فاصل آن‌ها را به‌سرعت، با آپارتمان‌های بلند و ساختمان‌های مدرن و مراکز توریستی می‌بافد.

دریافت نسخه الکترونیک از: کتابراه، طاقچه